Анастасій Грыгор’евіч Ананіч

Нарадзіўся 11.03.1893 у с.Хатляны (цяпер Уздзенскі р-н), альбо в.Белькі Дунілавіцкай в-ці Дзісненскага п-та.
1911 - 1915 - вучоба ў школе с.Юдыцына Дзісненскага п-та.
1915 - 1919 - служба ў арміі, 37-мы сталковы полк г.Рыга.
1919 - 1953 - псаломшчык Свята-Мікалаеўскай царквы с.Юдыцына.
1924 - 1928 - вучоба ў Віленскай духоўнай семінарыі.
14.06.1953 - рукапаложаны ў сан сьвятара.
14.07.1953 - 31.03.1954 - настаяцель царквы в.Узьмёны.
31.03.1954 - 13.08.1954 - настаяцель царквы Узьнясеньня Гасподняга в.Парэчча Глыбоцкага р-на.
13.08.1954 - вызвалены ад пасады з правам паступленьня ў Свята-Духаў манастыр г.Вільня.
1955 - прылічаны за штат.
Далейшы лёс невядомы.

Крыніцы інфармацыі: інтэрнэт-даведнік ’’Лёсы праваслаўнага духавенства і міран Віцебшчыны’’

Канстанцін Іаанавіч Александроўскі  26.11.1877-

Нарадзіўся  26.11.1877 у сям'і сьвятара ў в.Узьмёны.
1893 - закончыў Віленскае духоўнае вучылішча-2р.
1899 - закончыў Літоўскую духоўную семінарыю-2р.
13.09.1899 - 15.08.1900 - псаломшчык царквы Ражджства Прасвятой Багародзіцы м.Глыбокае.
15.08.1900 - 28.02.1902 - настаўнік Краснагорскай 2-га класнай школы Ковенскай г-ні.
28.02.1902 - 1.11.1904 - настаяцель царквы в.Узьмены.
11.1904 - 18.10.1909 - павятовы назіральнік Дзісненскага епархіяльнага вучылішчнага савета (без прыхода).
18.10.1909 - 1915 - настаяцель царквы Усіх Святых г.Нова-Аляксандраўск Ковенскай г-ні.

Узнагароды і асаблівыя адзнакі:
                   набедраннік,
15.04.1913 - скуфья,
1911 - старшыня Нова-Аляксандраўскага епархіяльнага вучылішчнага савета,
1912 - пам. Нова-Аляксандраўскага благачыннага.

Крыніцы інфармацыі: Памятныя кніжкі Віленскай і Ковенскай г-ній, Літоўскія епархіяльныя ведамасьці.

Лявонцій Стратонавіч Слуцкі

Нарадзіўся 3.08.1957 ў вёсцы Вялемічы Столінскага р-на.
1974 - закончыў СШ в.Вялемічы.
1976 - закончыў ПТВ-28 г.Новаполацк.
1976 - 1978 - служба ў арміі.
1978 - 1980 - электразваршчык на аб’яднаньні Брэстсельмаш.
1980 - 1989 - працаваў зваршчыкам у г.Столін.
4.06.1989 - рукапаложаны ў сан дыякана.
8.06.1989 - рукапаложаны ў сан сьвятара.
8.06.1989 - настаяцель царквы в.Узьмёны.
Далейшы лёс невядомы. .
Сьвятар Ільінскай царквы г.Ворша Лявонцій Слуцкі трагічна загінуў у сакавіку 1998 г.

Крыніцы: інтэрнэт-даведнік "Лёсы праваслаўнага  духавенства і міран Віцебшчыны"

Протаіерэй Алексій Іонавіч Дружынін
17.03.1900-25.06.1972

Нарадзіўся 17.03.1900 ў горадзе Смаленску.
1916 - закончыў вышэйшае гарадское вучылішча г.Смаленск.
1917 - дапамагаў на архіерэйскіх богаслужэньнях у Успенскім кафедральным саборы г.Смаленск.
6.01.1921 - пасьвечаны ў іпадыяканы.
1922 - псаломшчык Свята-Духаўскай царквы Г.Смаленск.
1923 - 1930 - паслушнік Ардынскай пустыні Смаленскай в-ці.
1930 - 1943 - жыў у м.Лёзна і служыў на клірасе Узьнясенскай царквы.
1941 - 5.02.1943 - псаломшчык Узьнясенскай царквы.
5.02.1943 - рукапаложаны ў сан сьвятара Стэфанам (Сеўбо), епіскапам Смаленскім.
5.02.1943 - 4.06.1946 - настаяцель цэркваў в.Давыдаўка і в.Новая мыш Баранавіцкай в-ці.
4.06.1946 - 9.03.1954 - настаяцель царквы Іаана Багаслова в.Галамысль.
9.03.1954 - 6.11.1968 - настаяцель Свята Мікалаеўскай царквы в.Узьмёны.
5.08.1955 - 14.12.1955 - сьвятар царквы в.Галамысль.
6.11.1968 - 26.03.1969 - настаяцель Ільінскай царквы в.Слаўнае Мсціслаўскага р-на.
26.03.1969 - настаяцель Ільінскай царквы в.Шкунцікі Шаркоўшчынскага р-на.
Памёр 25.06.1972. Пахаваны на могілках в.Шкунцікі - магіла без помніка (інфармацыя не праверана).

Узнагароды:
1955 - напёрсны крыж (да дня Святой Пасхі).

Крыніцы: інтэрнэт-даведнік “Лёсы праваслаўнага духавенства і міран Віцебшчыны".

Протаіерэй Іаан Дзмітрыевіч Александроўскі

Закончыў Цьвярскую духоўную семінарыю.
31.01.1870 - наглядчык Віленскага духоўнага вучылішча.
31.01.1870 - 7.03.1875 - столаначальнік Літоўскай духоўнай кансісторыі.
30.09.1874 - прысвоены чын калежскага рэгістра.
7.03.1875-28.12.1882 - настаяцель царквы Свяціцеля Мікалая Цудатворцы в.Узьмёны.
15.06.1875 - рукапаложаны ў сан сьвятара.
28.12.1882 - 11.03.1896 - настаяцель царквы Свяціцеля Мікалая м.Ушполь Нова-Аляксандраўскага п-та Ковенскай г-ні.
11.03.1896 - 25.11.1896 - настаяцель Петра-Паўлаўскай царквы г.Шаўлі Ковенскай г-ні.
25.11.1896 - 15.10.1909 - настаяцель царквы Усіх Святых г.Нова-Аляксандраўск Ковенскай г-ні (цяпер г. Зарасай).
15.10.1909 - прылічаны за штат.
Памёр 20.11.1910. Пахаваны  23.11.1910 на прыходскіх  могілках г.Нова-Аляксандраўск; адпявалі  Нова-Аляксандраўскі благачынны Іаан Стракоўскі (Відзы) са сьвятарамі павета.

Узнагароды і асаблівыя адзнакі:
11.10.1875 - 1882 - памочнік Друйскага благачыннага,
29.10.1878 - набедраннік,
                   скуфья,
1.04.1890 -  камілаўка,
12.04.1895 - сінадальны наперсны крыж (загад №915),
6.05.1902 - ордэн Святой Ганны 3 ступені,
1893-11.03.1896 -   Нова-Аляксандраўскі благачынны,
11.03.1896 - 25.11.1896 - Шавельскі благачынны,
7.11.1892-15.10.1909 - старшыня Новааляксандраўскага павятовага аддзяленьня Епархіяльнага вучылішчнага савета, 
6.05.1907 -  нададзены сан протаіерэя.

Жонка - Стэфаніда Канстанцінаўна Усакоўская, дачка сьвятара (Забор'е, Грыгаравічы), 11.11.1856-1.12.1903 Нова-Аляксандраўск.
Сын Дзімітрый - 3.06.1876 Узьмёны.
Сын Канстанцін - 26.11.1877 Узьмёны - сьвятар  царквы в.Узьмёны, Нова-Аляксандраўск.
Сын Аляксандр - 23.05.1879 Узьмёны.
Сын Уладзімір 21.03.1881 Узьмёны - 26.03.1896 Ушполь.
Дачка Ганна - 15.09.1882 Узьмёны - 4.01.1883 Узьмёнскія могілкі.
Алена Чарняўская 12.02.1885, жонка кантралёра Віленскага Акцызнага упраўленьня, губенскага сакратара Матвея Усцінавіча (1871 г.н.); вянчалісь 2.09.1912 у царкве  г.Нова-Аляксандраўск.
Вера Захаржэўская 1.09.1886- , жонка інспектара народных вучылішч Ковенскай г-ні Івана Іванавіча (1872 г.н.)  вянчалісь 9.01.1905 у царкве г.Нова-Аляксандраўск.
Ніна
Мікалай  1890-3.04.1901 Нова-Аляксандраўск.
Фёдар 8.02.1893-17.12.1907 Нова-Аляксандраўск.
Стэфаніда 26.03.1894-
Васса.
Брат Павел, сьвятар - Смаргонь.
Брат - Грыгорый Дзмітрыевіч Александроўскі - сьвятар у Цьвярской епархіі.

Крыніцы:
Памятныя кніжкі Ковенскай г-ні 1883-1909,
Літоўскія епархіяльныя ведамасьці 1870-1910,
Hierarchia i kler kościoła prawosławnego w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej w XIX- XXI wieku - Ryboly - 2012,
Метрычныя кніжкі царквы в.Узьмёны  1876-1882,
Метрычныя кніжкі царквы г.Нова-Аляксандраўск 1896-1912,
Метрычныя кніжкі царквы м.Ушполь 1882-1896.

Протаіерэй Мефодзій Якаўлевіч Сарока

Нарадзіўся 20.06.1892 у м.Стары Мядзел Вілейскага павета ў сям’і псаломшчыка.
1908 - закончыў Віленскае духоўнае вучылішча.
1915 - закончыў Літоўскую духоўную семінарыю.
1915 - 1916 - псаломшчык царквы м.Лоск Ашмянскага п-та.
1916 - 1918 - у эвакуацыі, працаваў загадчыкам лазьнямі і прачачнымі будаўнічай арганізацыі ‘’Саюз гарадоў”, знаходзіўся ў прыфрантавой паласе ў 18 км ад Баранавічаў.
1919 - 1927 - жыў у доме бацькі ў м.Стары Мядзел.
1927 - 1931 - псаломшчык царквы в. Некасецк Вілейскага п-та.
-         1931 - рукапаложаны ў сан сьвятара.
1931 - 1932 - настаяцель Троіцкай царквы в.Лявонпаль Дзісненскага п-та.
1932 - 10.1933 - настаяцель Прэабражэнскай царквы в.Верхняе Дзісненскага п-та.
10.1933 - пасьля 1959 - настаяцель Петра-Паўлаўскай царквы в.Грыгаравічы
5.08.1955 - 14.12.1955 - часова сьвятар царквы в.Узьмёны
Памёр 23.11.1966 года. Пахаваны ў в.Грыгаравічы.

Узнагароды і асаблівыя адзнакі:
1948 - ужо протаіерэй
1955 - паліца (да дня Святой Пасхі)
З 27.01.1948 - Дзісненскі благачынны.

Крыніцы: інтэрнэт-даведнік "Лёсы праваслаўнага духавенства і міран Віцебшчыны"
Загады па Дзісненскаму благачыньню 1954 - 1959гг.

Протаіерэй Яўгеній Канстанцінавіч Багаткевіч
6.01.1908 - 16.01.1989

Нарадзіўся 6.01.1908 ў г.Дзісна ў сям’і дыякана
1909 - сям’я пераехала ў Коўна.
1914 - у эвакуацыі ў Санкт-Пецярбургу.
1918 - закончыў класічную гімназію №8 у Петраградзе і па прычыне голаду і разрухі пераехаў да бацькі - сьвятара в.Замошша Дзісненскага п-та.
1927 - закончыў Віленскую духоўную семінарыю.
1928-1930 - вучоба ў Віленскай настаўніцкай семінарыі.
1930-1941 - настаўнік у в.Верхняе.
1941-1942 - удзельнічаў у партызанскім руху.
1942 - рукапаложаны ў сан сьвятара.
1942 - 1947 - 2-гі сьвятар царквы в.Чарэсы.
1947 - 1952 - настаяцель царквы в.Узьмёны.
1952 - 17.02.1965 - настаяцель царквы Св.Мікалая г.Верхнедвінск.
17.02.1965 - пераведзены ў Рыжскую епархію.
1966 - 1969 - настаяцель Барысаглебскага сабора г.Даўгаўпілс.
06.1970 - прылічаны за штат з-за хваробы.
После выхаду за штат перыядычна служыў на прыходах Латвіі.
Памёр 16.01.1989. Пахаваны на гарадскіх праваслаўных могілках г.Даўгаўпілс.

Узнагароды:
Ордэн Айчынай вайны 2 ступені і медалі за дапамогу партызанам.
Сан протаіерэя - да 1969.
Крыж з аздабленьнем - 1972 Свяцейшым  Патрыярхам Піменам.

Крыніцы: інтэрнэт-даведнік "Лёсы праваслаўнага духавенства і міран Віцебшчыны"

Віктар Алоізевіч Юрэвіч     каля 1836 - 7.08.1893   

1861 - закончыў Літоўскую духоўную семінарыю - 1разрад.
24.02.1862  - рукапаложаны ў сан сьвятара Іосіфам (Сямашка), мітрапалітам Літоўскім і Віленскім.
24.02.1862 - 18.02.1875 - настаяцель царквы в.Узьмены.
18.02.1875 - 7.08.1893 - настаяцель царквы Свяціцеля Мікалая Цудатворцы мяст.Паддубісь Шавельскага п-та Ковенскай г-ні.
Памер 7.08.1893, пахаваны каля Паддубіскай царквы.

Узнагароды:
Каля 1865 - медаль у памяць  уціхамірваньня мяцяжа 1863-1864 гг.,
30.11.1871 - набедраннік,
13.04.1875 - скуфья,
18.04.1881 - камілаўка,
4.06.1871-18.02.1875 - Друйскі благачынны.
Бацька - Алоізій
Сьвятар - в.Лявонпаль Дзісненскага п-та.
Жонка - Алена Грыгор’еўна Пігулеўская    каля 1845 г.
Дачка Наталля.

Крыніцы: некралог Літоўскія епархіяльныя ведамасьці №52 1893, Літоўскія епархіяльныя ведамасьці за розныя гады

Сьвятары Свята-Мікалаеўскай царквы в. Узьмены
(Матэрыялы даслаў Павел Лаўрыновіч)

Некралог сьвятару Віктару Юрэвічу, ЛЕВ №52 1893 г.

Протаіерэй Алексій Іонавіч Дружынін

Причт Узмёнской церкви (1842 - 1941)
(Сведения прислал Михаил Пахирко)

Источник - метрические книги Узмёнской церкви.

Сведения прислал Михаил Пахирко

Малентынович Иустин Николаевич (1826 - 31.12.1899)

Псаломщик Узмёнской церкви с июня 1849 г.
Отец - Малентынович Николай Михайлович (1791 г. р.) - священник в Борисовском и Вилейском уездах, настоятель Поставской церкви Дисненского уезда.
Мать - Изабелла, урождённая Мачульская (1796 г. р.).
Дед - Малентынович (Малентович) Михаил - священник в Ошмянском и Вилейском поветах.

Источники:
Метрические книги Узмёнской православной церкви
«Hierarchia i kler kościoła prawosławnego w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej w XIX- XXI wieku» - Ryboly - 2012
Дз. Лісейчыкаў, “Святар у беларускім соцыуме” - Мінск, “Беларусь” - 2015

Сведения прислал Павел Лавринович

ЛЕВ №15 1878	ЛЕВ №3 1900

3.12.1898 псаломшчык царквы Узьмёны Іўсцін Мікалаевіч Малентыновіч Св. Сінодам узнагароджаны за 50-гадовую службу  “золотой медалью с надписью «за усердие» для ношения на шее на Аннинской ленте».

Крыніца: Царкоўны Веснік, 1898 год.

Протаіерэй Павел Андрэевіч Літвіноўскі           - да 1907

Нарадзіўся ў сям’і сьвятара м.Лужкі Дзісненскага п-та.
Скончыў Полацкую духоўную семінарыю?.
1845 - рукапаложаны ў сан сьвятара.
1846-1852 - настаяцель царквы Свяціцеля  Мікалая Цудатворцы в.Узьмёны.
1852-1.08.1903 - настаяцель Свята-Георгіеўскай царквы в.Перабродзьдзе.
1.08.1903 - прылічаны за штат.
Памёр да 1907 года. Пахаваны ля царквы в.Перабродзьдзе.

Узнагароды і асаблівыя адзнакі:
крыж і медаль у памяць вайны 1853-1856г,
медаль у памяць уціхамірваньня паўстаньня 1863-1864г.,
3.02.1867 - Благаславеньне Свяцейшага Сінода,
15.04.1872 - камілаўка,
28.04.1876 - сінадальны наперсны крыж (№1318),
3.02.1895 - Ордэн Св. Ганны ІІІ ступені,
17.07.1899-1.08.1903 - духаўнік Друйскага благачыньня,
13.04.1901- нададзены сан протаіерэя (№1331).

Бацька - Андрэй Ільіч 1797-25.11.1866 Псуя, сьвятар - Лужкі,Псуя.
Жонка - Ганна Флораўна     - пасьля 1909.                                                                                        
Дачка - Ганна Акатава 1853,  жонка справаводцы Віленскай казённай палаты, адстаўнога капітана Сяргея Іванавіча Акатава(1837 г.н.), вянчалісь 14.02.1875 у Мікалаеўскай царкве г.Вільня.
Сын - Павел, скончыў Віленскае духоўнае вучылішча 1863-1разрад.  
Сын - Аляксандр 1868-11.03.1869 Перабродзьдзе.

Крыніцы інфармацыі:
Літоўскія епархіяльныя ведамасьці 1863-1909,
Метрычныя кніжкі царквы в.Перабродьдзе 1869,
Метрычныя кніжкі царквы в.Псуя 1866,
Метрычныя кніжкі Мікалаеўскай царквы г.Вільня 1875.

Іерэй Валерыан Сімеонавіч Тамкавід (архімандрыт Васілій)

Нарадзіўся ў 1827 годзе ў сям’і сьвятара в.Кавалі Дзісненскага п-та.
1851 - скончыў Літоўскую духоўную семінарыю - 2 разрад.
1851-11.12.1853 - настаяцель царквы Свяціцеля Мікалая Цудатворцы в.Забор’е.
11.12.1853-05.1861- настаяцель царквы Свяціцеля Мікалая Цудатворцы в.Узьмёны.
1862 - сьвятар на вакансіі іераманаха Беразьвецкага манастыра.
31.01.1863 - пастрыжаны ў іераманахі з імем Васілій, іераманах Барыса-Глебскага манастыра г.Гародня.
Нададзены сан архімандрыта.
Памёр 1.11.1910 года. Пахаваны 3.11.на гарадскіх праваслаўных могілках г.Гародня.

Бацька - Сімеон Іосіфавіч  1799  -да 1868 Кавалі, сьвятар - Кавалі.
Маці - Анастасія Кліментаўна, 1803-31.03.1879 Кавалі.
Жонка - Марыя Лаўрэнцьеўна Вяроўкіна, 1827-11.11. 1860 Узьмёны,
дачка сьвятара; вянчалісь 8.09.1851 у Троіцкай царкве м.Глыбокае.

Крыніцы інфармацыі:
некралог - Гарадзенскія епархіяльныя ведамасьці №45 1910,
Метрычныя кніжкі Троіцкай царквы м.Глыбокае 1851,
Літоўскія епархіяльныя ведамасьці 1863-1901,
Гарадзенскія епархіяльныя ведамасьці 1901-1910,
G.Sosna-“Hierarchia i kler kościoła prawosławnego w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej w XIX- XXI wieku” - Ryboly - 2012,
Метрычныя кніжкі царквы в.Узьмёны 1860.

Іерэй Алоізій Ігнацьевіч Юрэвіч 8.06.1793-

Нарадзіўся 8.06.1793 года ў сям’і сьвятара, хрысьцілі ў царкве в.Дварэц Лепельскага п-та.
Вучыўся ў Лужкоўскім калегіюме піяраў (пасьведчаньне ад 11.09.1814).
Вучыўся ў школе пры Краслаўскім кляштары місіянераў (пасьведчаньне ад 17.09.1815).
Школа пры Беразьвецкім кляштары базыльянаў (пасьведчаньне  ад 27.06.1817).
1817 - рукапаложаны ў сан сьвятара.
1817-16.01.1820 - вікарны сьвятар царквы Нараджэньня Прасьвятой Багародзіцы м.Лужкі Дзісненскага п-та.
1834-1840 - настаяцель Свята-Троіцкай царквы м.Лявонпаль.
Звольнены ад пасады з-за абвінавачваньня ў утрыманьні прыхажан у лацінстве.
1840-12.06.1841 - настаяцель царквы Свяціцеля Мікалая Цудатворцы в.Узьмёны.
20.01.1845-1846 - настаяцель Свята-Троіцкай царквы м.Лявонпаль.
Бацька - Ігнацій 1857- , сьвятар м.Лужкі.
Жонка - Ева Мараўская   1800-  , вянчалісь 8.07.1817 у царкве Св.Духа м.Друя.
Сын - Віктар  1836-7.08.1893 Паддубісь,  сьвятар - Узьмёны, Паддубісь.
Сын - Уладзімір  1831-3.01.1889 Смаргонь, сьвятар-Мядзел, Смаргонь.
Дачка - Адэлаіда Счэнсновіч, жонка сьвятара м.Паставы.

Крыніцы інфармацыі:
Іосіф Сямашка  Нататкі т.2,
G.Sosna-Hierarchia i kler kościoła prawosławnego w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej w XIX- XXI wieku - Ryboly - 2012,
Лісейчыкаў  Дзяніс. Святар у беларускім соцыуме: прасапаграфія ўніяцкага духавенства 1596-1839 гг. - Мінск: Беларусь, 2015.

Протаіерэй Мефодзій Сарока

Царкоўнаслужыцелі царквы Свяціцеля Мікалая Цудатворцы  в.Узьмёны
( Звесткі даслаў Павел Лаўрыновіч)

 

   Негатин Онисифор Макариевич (1889-31.12.1942)

  Негатин Онисифор Макариевич родился в 1889 году в местечке Радзивилишки (современный Радвилишкис) Шавельского уезда Ковенской губернии в семье псаломщика - Негатина Макария.
Первым местом службы отца был храм в честь иконы «Всех скорбящих радость» в местечке Новая Шарковщина с 1 января 1879 по 22 июля 1880 года. Затем он служил в различных храмах Ковенской (современный Каунас) губернии, умер в 1903 году.
  Мать Иустина Петровна по национальности была немка, православие приняла, когда выходила замуж. Семья была большая - 8 человек: 6 дочерей и 2 сына. Старший сын Николай умер в возрасте 16 лет - незадолго до смерти отца. Онисифор на тот момент учился в духовной семинарии.
  После окончания Литовской духовной семинарии Онисифор Макарьевич был направлен учительствовать в Узмёны, а также с марта 1910 года исполнял должность псаломщика Узмёнской Свято-Николаевской церкви, а с 24 июня 1911 года вступил в должность псаломщика. С Онисифором в Узмёны поехали его мать Иустина Петровна, сестры Анна, Надежда, Мария и Екатерина. Две сестры вышли замуж и остались в Латвии.
Когда Западная Белоруссия отошла к Польше, Онисифор продолжал служить псаломщиком в храме в Узмёнах. Сестры Мария и Надежда уехали, сестра Анна умерла. На попечении Онисифора Макарьевича остались мать и сестра Екатерина.
  2 июня 1920 года Онисифор Макарьевич Негатин венчался в Узмёнской церкви с Марией Семёновной Костюкевич.
Мария Семёновна родилась в Двинске (современный Даугавпилс) в 1893 году. Её отец, Костюкевич Симеон, был родом из местечка Новая Шарковщина, Игуменской волости Дисненского уезда Виленской губернии. После учебы жил в Двинске, работал главным кондуктором на железной дороге. Мать Марии, Костюкевич Марианна, уроженка Динабурга (название Даугавпилса до 1893 года). В семье было 10 дочерей. Четыре девочки умерли младенцами. Когда умерла их мать, старшей Марии было 12 лет. И ей пришлось помогать няне, ухаживать за младшими сестрами. Отец один содержал всю семью, жили в Двинске. Когда Мария стала взрослой, хозяйничала в доме, ходила петь в церковный хор. После пожара, в котором погибли сёстры Марии, кроме самой младшей Веры, и смерти отца во время боёв в 1918 году, Мария и Вера переехали в Узмёны к родственникам отца. Мария продолжала петь в церковном хоре. Здесь она и встретила Онисифора.
  В семье Негатиных родилось трое детей: Людмила (7 мая 1921), Галина (29 июня 1924), Сергей (20 мая 1926). На протяжении 32 лет Онисифор Макарьевич служил псаломщиком в Узмёнской Свято-Николаевской церкви. У семьи Негатиных сложились тесные отношения с настоятелем церкви протоиереем Павлом Волынцевичем. Единственный сын священника Павла Сергей Павлович Волынцевич являлся поручителем по невесте на венчании Негатиных, а также крёстным отцом Галины Онисифоровны Негатиной. Жена настоятеля церкви Вера Димитриевна Волынцевич была крёстной матерью у Сергея Онисифоровича Негатина.
  Умер Онисифор Макарьевич Негатин скоропостижно 31 декабря 1942 года в возрасте 53 лет. Похоронен на Узмёнском кладбище. Мария Семеновна Негатина умерла 6 января 1974 года. Похоронена в Екабпилсе.
  Сергей Онисифорович Негатин после освобождения территории из-под оккупации воевал на фронтах Великой Отечественной войны. После демобилизации жил и работал в городе Верхнедвинске. Имеет внуков и правнуков. Галина Онисифоровна Туманова (Негатина) жила в Екабпилсе. Работала на разных работах и служила в Екабпилсской Свято-Духовой церкви. Людмила Онисифоровна вышла замуж за Зимника Степана Давидовича, уроженца деревни Рабечино. Какое-то время жили в Леонполе, потом переехали в Даугавпилс. Степан Давидович после войны был одним из учредителей церковной общины в Узмёнах.

Составлено на основании дневниковых записей Галины Онисифоровны Тумановой, книги протоиерея Григория Сосны «Hierarchia i kler kościoła prawosławnego w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej w XIX- XXI wieku» - Ryboly - 2012 и метрических книг Узмёнской Свято-Николаевской церкви.

Материалы прислала Марина Азарёнок

Псаломщик Узмёнской Свято-Николаевской церкви Онисифор Макариевич Негатин	Семья псаломщика	Людмила Онисифоровна Зимник с мужем Степаном Давидовичем

Шадурская (Сковородко) Наталия Валериановна

Родилась 8 октября 1941 г. в д. Клёмино в семье крестьян.
В 1953 году окончила 4 класса школы.
В 1957 - 1960, 1966 - 1978 и с 1989 г. работала в колхозах Миорского района.
В 1961 - 1962 гг. - в Верхнедвинском межколхозстрое.
В 1979 - 1988 гг. - в колхозе д. Смольяны Оршанского района.
С 28 июля 1964 г. - исполняющая обязанности псаломщика Узмёнской церкви.
С 22 декабря 1964 г. - псаломщик Узмёнской церкви
28 февраля 1966 переведена на должность псаломщика Верхнедвинской церкви.
21 марта 1966 зарегистрирована уполномоченным в этой должности.
Служить в Верхнедвинской церкви не разрешили местные власти.
23 апреля 1966 освобождена от должности псаломщика Верхнедвинской церкви.
С 5 декабря 1989 года - псаломщик Узмёнской церкви.
В 1991 - 2018 гг. - псаломщик Спасо-Преображенской церкви д. Смольяны Оршанского района.
Умерла 14 августа 2018 г. Похоронена на кладбище д. Смольяны.

Источник:
ГАВО - Ф. 1439 - Оп. 3 - Д. 4
ГАВО - Ф. 1439 - Оп. 3 - Д. 62
Сведения дополнила Шадурская Юлия Васильевна из д. Узмёны.

Шадурская (Сковородко) Наталия Валериановна